در سنت اندیشه اروپامحور، سوژه غربی جایگاه" لوگوسی" و "برتر" خویش را در غالب نسبت های بشری با جعل و تعریف مفهوم "دیگری" پی گرفته است ،و این ایده نه تنها در سنت فلسفی که در سایر علوم نیز جایگاه "عقل فعال" را در جهت استیلاء سوژه بر "دیگری"برای خویش قائل شده است ،در سیر تاریخی شرق شناسی نیز سوژه غربی از تمایز بودشناختی غربی – شرقی یا من- دیگری به نحو انتزاعی و نه انضامی سود جسته است تا مفهموم دیگری را به عنوان یک گفتمان تاریخی مسلم فرض بگیرد،در این مقاله به نحو توصیفی-تحلیلی، از طرفی مفهوم" دیگری" در اندیشه فلسفه غربی وسیر تاریخی شرق شناسانه تبیین شده است و از جهت دیگر با بازنمایی تمایز صفاتی به قصد "خودی کردن دیگری" نتیجه گرفته شده است که سوژه غربی علیرغم ساختارشکنی پست مدرنیستی نمی خواهد به "خودهای یکسان انگار مشابه" تن در دهد چرا که اساسا نمی خواهد جایگاه و هویتی را که به عنوان سوژه و فاعل شناسا و از راه تعریف “دیگری” بسط داده است از دست بدهد .لذا "هویت سازی" خویش را به بهاء "هویت سوزی"دیگری بنابر "واسازی" ارزش نهاده و آن را توجیه می نماید.
)